Aktualności

„Przywrócić nadzieję” – pod tym hasłem Papieskie Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie w porozumieniu z Konferencją Episkopatu Polski już po raz dwunasty organizuje Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym. Obchodzony jest on co roku w drugą niedzielę listopada.

28 października 2020 r. o godzinie 15:00  na starym cmentarzu w Sejnach odbędzie się pogrzeb dzieci utraconych.
Zapraszamy do wspólnej modlitwy w ich intencji. Niech spoczywają w pokoju a światłość wiekuista niech im świeci!

DEKRET

W związku z pogorszeniem sytuacji epidemicznej w całej Polsce, na podstawie przepisów kan. 87 §1, 1245 i 1248 §2 Kodeksu Prawa Kanonicznego udzielam wszystkim Wiernym do odwołania dyspensy od obowiązku niedzielnego uczestnictwa we Mszy Świętej.

Skorzystanie z dyspensy w tym szczególnym czasie zagrożenia epidemicznego oznacza, że nieobecność na Mszy niedzielnej podyktowana chęcią ochrony siebie i bliźnich, nie jest grzechem. Osoby starsze i chore szczególnie proszone są o odpowiedzialność i troskę o siebie. Osoby z objawami infekcji powinny bezwzględnie pozostać w domu.

„Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6,8)

Drodzy bracia i siostry,

Pragnę wyrazić wdzięczność Bogu za zaangażowanie, z jakim przeżywany był w całym Kościele, w październiku ubiegłego roku, Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny. Jestem przekonany, że przyczynił się on do pobudzenia nawrócenia misyjnego w wielu wspólnotach, na drodze wskazanej przez temat: „Ochrzczeni i posłani: Kościół Chrystusa w misji na świecie”.
W tym roku, naznaczonym cierpieniami i wyzwaniami spowodowanymi przez pandemię Covid 19, to misyjne pielgrzymowanie całego Kościoła trwa nadal w świetle słowa, które znajdujemy w opisie powołania proroka Izajasza: „Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6, 8). Jest to nieustannie nowa odpowiedź na pytanie Pana: „Kogo mam posłać?” (tamże). To powołanie pochodzi z serca Boga, z Jego miłosierdzia, które rzuca wyzwanie zarówno Kościołowi, jak i ludzkości w obecnym kryzysie światowym. „Podobnie, jak uczniów z Ewangelii, ogarnęła nas niespodziewana i gwałtowna burza. Uświadomiliśmy sobie, że jesteśmy w tej samej łodzi, wszyscy słabi i zdezorientowani, ale jednocześnie ważni, wszyscy wezwani do wiosłowania razem, wszyscy potrzebujący, by pocieszać się nawzajem. Na tej łodzi... jesteśmy wszyscy. Tak jak ci uczniowie, którzy mówią jednym głosem i wołają w udręce: „giniemy” (w. 38), tak i my zdaliśmy sobie sprawę, że nie możemy iść naprzód każdy na własną rękę, ale jedynie razem” (Rozważanie na Placu św. Piotra, 27 marca 2020 r.). ...

Z RADOŚCIĄ POWRÓĆMY DO EUCHARYSTII

Pandemia wywołana wirusem COVID-19 nie tylko zakłóciła dynamikę życia społecznego, rodzinnego, gospodarczego, oświatowego i zawodowego, ale też zaburzyła życie wspólnoty chrześcijańskiej, włącznie z jego wymiarem liturgicznym. Aby uniemożliwić przenoszenie wirusa, konieczne było wprowadzenie sztywnego dystansu społecznego, co miało następstwa dla pewnej zasadniczej cechy życia chrześcijańskiego: „Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18,20); „Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. Wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne (Dz 2,42-44).