Aktualności

Czas Bożego Narodzenia przypomina nam, że na świecie jest miłość, która wszystko znosi, wszystko przetrzyma i nigdy nie ustaje. Jest na wyciągnięcie naszych rąk jako nadzieja każdego z nas i całego świata. Bóg pragnie, abyśmy przyjęli Go do serca, do swojego domu, do swojego życia. Przyjęli i zatroszczyli się o Niego. Dlatego przychodzi na świat jako Dziecię.

Wszystkim drogim Parafianom, Dobrodziejom i Gościom życzymy, żeby miłość, radość i pokój, które przynosi Boża Dziecina, gościły w waszym życiu każdego dnia i były nadzieją na lepsze jutro. Prawdziwie błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia!

Święta Bożego Narodzenia, objawiają Miłość Boga. Są czasem obdarowania. Dziś Bóg daje nam w darze swego Jedynego Syna. Składa Go w zimnym, kamienistym żłobie, w półmroku stajni betlejemskiej. Dziś spełnia się prorocka obietnica: „Dziecię się nam narodziło, Syn został nam dany” (Iz 9,5).

W ten Święty Czas przyjścia Syna Bożego na świat adorujemy żłóbek Pana, który przyniósł ludziom nowe życie, przywrócił nam utraconą godność dzieci Bożych. Jednocześnie myśl nasza biegnie do innego, ważnego gestu Bożego obdarowania – do Wieczernika i Eucharystii. Ona również objawia Miłość Bożą. W Niej Chrystus składa siebie w darze każdemu człowiekowi, stając się „Chlebem żywym,  który z nieba zstąpił” (J 6,51). Eucharystia jest objawieniem Miłości bezgranicznej, ofiarnej i czystej. Jest też szkołą miłości, w której uczymy się kochać Boga i bliźnich w codzienności naszego życia.

Boże Narodzenie – dialog dobrej woli Boga i człowieka

Umiłowani w Chrystusie Siostry i Bracia,
Przyjaciele Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II!

„Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli” (Łk 2, 14). To wołanie aniołów, rozlegające się w noc narodzin Chrystusa, powtarzamy na początku Mszy św. w niedziele i święta od pierwszych wieków chrześcijaństwa. Tekst Ewangelii św. Łukasza, z której te słowa pochodzą, daje dwojaką możliwość ich rozumienia, a tym samym wskazuje na dwie istotne sprawy. Po pierwsze, to sam Bóg wychodzi najpierw z dobrą wolą w kierunku ludzi. Po drugie, ta postawa Boga domaga się odpowiedzi udzielonej przez wolę człowieka. Zastanówmy się w tej bożonarodzeniowej refleksji, na czym polega i do czego nas zobowiązuje ów dialog dobrej woli Boga i człowieka, zapoczątkowany w Betlejem.

Przewielebni Współbracia Kapłani! Osoby życia konsekrowanego! Bracia i Siostry!
Drodzy Przyjaciele Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Ełckiej!

Każdego roku w Boże Narodzenie słyszymy radosne orędzie, że w „mieście Dawida, narodził nam się Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan” (Łk 2,11). Jest to najpiękniejsza historia bliskości Boga i człowieka, jakiej nie odnajdziemy w żadnej bajce, legendzie czy micie. Tę prawdę możemy odkryć jedynie w Ewangelii, tradycji i liturgii Kościoła. „Wiara ludu chrześcijańskiego - poucza nas papież Franciszek – pozwala na nowo w liturgii Bożego Narodzenia przeżyć tajemnicę Boga, który przychodzi, który przyjmuje nasze śmiertelne ciało, który staje się mały i ubogi, aby nas zbawić”. 

OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA Z OKAZJI 150. ROCZNICY OGŁOSZENIA ŚWIĘTEGO JÓZEFA PATRONEM KOŚCIOŁA POWSZECHNEGO

Patris corde - ojcowskim sercem: tak Józef umiłował Jezusa, nazywanego we wszystkich czterech Ewangeliach „synem Józefa”.

Mateusz i Łukasz, dwaj ewangeliści, którzy ukazali jego postać, niewiele mówią, ale wystarczająco dużo, aby zrozumieć, jakim był ojcem oraz misję powierzoną mu przez Opatrzność.