Klasztor Konwentu Zakonu Dominikanów

Dominikanie przybyli do Sejn w 1603 roku. Ich tymczasowa siedziba mieściła się w drewnianych zabudowaniach w pobliżu kościoła p. w. św. Jerzego. Projekt kompleksu klasztoru z kościołem został wykonany przez nieznanego architekta około 1610 roku. Styl budowli zaplanowano w formach późnorenesansowych, był realizowany etapami, a prace trwały kilkadziesiąt lat.

klasztor 00

Klasztor powstał jako budynek trzyskrzydłowy, dwukondygnacyjny, flankowany w narożach okrągłymi basztami zwieńczonymi hełmami, zamknięty od wschodu fasadą kościoła, tworząc wewnątrz typowy wirydarz. Budowę klasztoru rozpoczęto około 1619 roku, po zakończeniu podstawowych prac przy wznoszeniu kościoła klasztornego. Prace budowlane i wykończeniowe budynku klasztoru trwały do schyłku XVII wieku. Budynek był przykryty czerwoną dachówką i posiadał wysokie i strome połacie dachowe. W latach 1863-1869 pokrycie dachu zmieniono na blachę, zmieniono równocześnie więźby dachów, spłaszczając je. Powiększono w tym czasie otwory okienne. Pierwotne okienka ujęte w uszaste opaski zachowały się jedynie w wieżach. Cele zakonników i korytarze posiadały i zachowały krzyżowe sklepienia.
Konwent Sejneński, od 1606 roku liczył od 30 do 40 zakonników i kleryków. Pierwszym przeorem był ojciec Tomasz Sękowski. Obok pracy apostolskiej i duszpasterskiej, dominikanie prowadzili nowicjat oraz szkółkę parafialną, potem klasztorną z internatem. W 1796 roku otworzyli szkołę średnią. Wykładowcami byli dominikanie, którzy za pracę pedagogiczną nie pobierali wynagrodzenia. Szkoła upadła z końcem roku szkolnego 1801/1802, na skutek braku środków. Praca pedagogiczna z młodzieżą znacząco przyczyniała się rozwoju lokalnej społeczności. O. Jacek Starzeński, prowincjał litewski powołał do istnienia Kongregację Matki Bożej Sejneńskiej i pismem z dnia 26 IX 1796 r., którą tworzyły następujące klasztory: Sejny, Choroszcz, Klimówka, Krasnybór, Liszków, Różanystok i Wierzbołów oraz Płock. Jednak kongregacja nie istniała długo, gdyż w 1804 r. kasaty pruskie i zmiany granic po pokoju w Tylży doprowadziły ostatecznie do likwidacji Kongregacji Matki Bożej Sejneńskiej. Gdy po rozbiorach Sejny znalazły się w prowincji zwanej Prusami Nowowschodnimi, rząd pruski skonfiskował dominikanom wszystkie grunty, lasy i jeziora oraz kapitały, doprowadzając do skrajnego zubożenia sejneńskiego konwentu. Ks. Władysław Kłapkowski w książce Konwent Dominikanów w Sejnach stwierdza: "...Ciężkie położenie klasztoru doprowadziło przeora Prota Markowskiego do konieczności sprzedawania naczyń liturgicznych, lichtarzy i wot, na potrzeby klasztoru". Wreszcie w 1804 roku doszło do kasaty, a zakonników przeniesiono do Różanegostoku. Ostatni dominikanie opuścili sejneński klasztor 1 grudnia 1804 roku, odeszli wydziedziczeni przez najeźdźcę. Duszpasterstwo w parafii przejęli księża diecezjalni.
Prawie 200 lat funkcjonował Klasztor Dominikanów w Sejnach. Był ostoją życia duchowego i materialnego mieszkańców tej ziemi, przyczynił się znacznie do rozwoju miasta i regionu. Chrystianizacja i polonizacja tych stron pozostaje główną zasługą Zakonu Kaznodziejskiego. W okresie Księstwa Warszawskiego, w roku 1807 w zabudowaniach poklasztornych rozpoczęło działalność liceum, którego rektorem został ks. Wojciech Szwejkowski. Liceum funkcjonowało do 1841 roku, choć w tym okresie przechodziło różne zmiany i reorganizacje: było szkołą wydziałową, szkołą wojewódzką, wreszcie gimnazjum. Oprócz wymienionego liceum, w Sejnach w tym okresie istniały także; prywatny instytut i pensja żeńska - prowadzone przez rodzinę Viveganów. Taki stan oświaty powodował, że do Sejn napływały liczne rodziny ziemiańskie chcące kształcić swoje dzieci, co bez wątpienia było jednym z czynników przyśpieszających rozwój miasta. Dla porównania - w pierwszym ćwierćwieczu XIX wieku Suwałki nie posiadały jeszcze średniej szkoły.
W grudniu 1812 roku, za cofającą się armią napoleońską, do Sejn wkroczyły wojska rosyjskie. W części gmachu poklasztornego rozlokowano szpital wojenny.
Od 1 listopada 1826 roku w obiekcie poklasztornym rozpoczęło działalność seminarium diecezjalne, które kształciło księży na potrzeby "Diecezji Augustowskiej czyli Sejnenskiej". W roku 1830 w seminarium kształciło się 19 kleryków. Pierwszym regensem seminarium był ks. Mikołaj Błocki. Seminarium funkcjonowało do początku 1915 roku.

   
klasztor 01 klasztor 02

W wyniku wybuchu I wojny światowej przez Sejny przeciągnęły wojska rosyjskie idące do Prus. Po kilku tygodniach Sejny zostały zajęte przez armię niemiecką. Sejneńszczyzna w ciągu bardzo krótkiego czasu zubożała z powodu kontrybucji i grabieży dokonywanych przez wojska. W lutym 1915 roku w pomieszczeniach poklasztornych, rozlokował się szpital wojenny. Kleryków i profesorów przeniesiono do Mohylowa, a nie znalazłszy tam warunków do studiów, na mocy rozporządzenia Gubernatora, seminarium przeniesiono do Petersburga. Dnia 12 października 1923 w pomieszczeniach poklasztornych rozpoczęło działalność Seminarium Mniejsze i Gimnazjum Męskie im. Św. Kazimierza wraz z internatem. Szkoła funkcjonowała do 1939 roku.
Dnia 2 kwietnia 1946 roku poklasztorny obiekt zagospodarowała Publiczna Dokształcająca Szkoła Zawodowa, od roku szkolnego 1953/54 nazwana Zasadniczą Szkołą Mechanizacji Rolnictwa. Placówka w tym obiekcie funkcjonowała do połowy 1970 roku.

klasztor 03

Ten liczący cztery wieki zabytkowy obiekt przetrwał do naszych czasów, posiada bogatą i patriotyczną przeszłość, czeka na renowację oraz sensowne zagospodarowanie, na które ze wszech miar zasługuje.

Do pobrania:
Ks. dr Władysław Kłapkowski KONWENT DOMINIKANÓW W SEJNACH - Wilno 1939   (plik .pdf - 6 648 KB)

Tekst: Eugeniusz Fr. Klimaniec   Fot.: Jan Lupo i jego archiwum

Liturgia na dziś

UE EFRR

Pokoje Gościnne

slajd3a

Oferujemy pobyt i wypoczynek w naszych pokojach gościnnych.

STOLICA TYTULARNA Abp Jana Romeo Pawłowskiego

abp pawlowski

Sekretariat Stanu Stolicy Apostolskiej - delegat do spraw przedstawicielstw papieskich w świecie

BIOGRAM

Muzeum Kresów Rzeczypospolitej Obojga Narodów w Sejnach

MuzeumKresow ban

Muzeum Ziemi Sejneńskiej

STONZ baner

Najnowsze zdjęcia