Rys historyczny

Burzliwe dzieje Sejneńszczyzny znamionują m. in. wojny szwedzkie, w wyniku których Sejny zostały spalone (ocalał jedynie zespół klasztorny i drewniany kościół p.w. św. Jerzego); epidemia dżumy na początku XVIII wieku, przemarsze wojsk napoleońskich w latach 1807-1812, zabory, rozkwit Sejn w XIX w., wreszcie dwie wojny światowe XX wieku, a także niepokoje pogranicza w latach 1919-1920.

klasztor 04Początki osadnictwa na terenie dzisiejszych Sejn związane są z rozkwitem miast I Rzeczypospolitej i sięgają pierwszego ćwierćwiecza XVI wieku. Król Polski Zygmunt Stary, w grudniu 1522 roku polecił listownie wojewodzie podlaskiemu i marszałkowi królewskiemu Januszowi Stanisławowi Kostewiczowi, by wymierzył w dobrach królewskich, w Puszczy Olickiej, w obrębie Leśnictwa Przełomskiego nad rzeką Sejną - pół mili wzdłuż i wszerz. Wyznaczony teren wraz z lasami i jeziorami król nadał hetmanowi wojsk królewskich, kniaziowi Iwanowi Michajłowiczowi Wiśniowieckiemu. Hetman zamieszkiwał w swej posiadłości w Wiśniowcu na Wołyniu, dlatego na terenie nadanym przez króla osadził swego syna Dymitra.

bazylika 0Na wzgórzu, przy ujściu rzeki Sejny (obecnie Marychy) do jeziora o tej samej nazwie, Dymitr Wiśniowiecki wzniósł dwór, zwany później Wysokim Dworem lub Wysokimi Sejnami. Po niechlubnej śmierci Dymitra - awanturnika, majątek przejął brat Andrzej. Jego córka Anna, poślubiła Mikołaja Sapiehę, wojewodę witebskiego i jako wiano wniosła dobra sejneńskie.
W roku 1593 majątek Sejna kupił Jerzy Grodziński - starosta przełomski i płotelski, leśniczy lasów Przełomskich i jego żona Justyna Dulska, za sumę 10000 kóp groszy. Grodziński nabył także posiadłość od Bujdowiczów, leżącą po drugiej stronie rzeki - za sumę 1300 kóp groszy. W latach 1593-1602 Grodziński kolonizując dobra, nad rzeką Sejną założył miasto Juriewo, od imienia właściciela dóbr, jednak nazwa ta nie przyjęta się, miasto nazwano Sejnami i tak pozostało.
Jerzy Grodziński, nie doczekawszy potomstwa, postanowił przekazać swe dobra na zbożny cel. Oddał cały majątek Zakonowi Kaznodziejskiemu (dominikanów) w Wilnie aktem fundacyjnym z dnia 16 maja 1602 roku. Zastrzegł sobie dożywotnio mieszkanie i używanie dóbr, a także swej małżonce Justynie Dulskiej, gdyby po nim pozostała we wdowieństwie. Kosztem Grodzińskiego wzniesiono pierwszy kościół parafialny p. w. św. Jerzego. Kościół stanął na wzgórzu, nad zakolem rzeki. Obecnie w skłonie tego wzgórza stoi budynek Powiatowej Straży Pożarnej. Ośmioboczny kościół z drewna ciosanego posiadał sześć okien, ołtarz główny i dwa ołtarze boczne. Był kryty gontem, z wieżyczką zaopatrzoną w krzyż i sygnaturkę.
Sprowadziwszy dominikanów do Sejn, fundator oddał im w posiadanie kościół p. w. Św. Jerzego "...ze wszystkimi aparaty, złotem, srebrem i ze wszystkimi rzeczami kościołowi i służbie bożej należącymi..." Dla wzbogacenia wyposażenia kościoła Grodziński wysłał swego siostrzeńca do Królewca, gdzie krewniak kupił wystawioną na sprzedaż figurę Matki Boskiej. Figurę ustawiono na głównym ołtarzu kościoła, a serdeczną opieka otoczyli ją dominikanie.
Wszedłszy w posiadanie tak znacznych dóbr, dominikanie uzyskali zatwierdzenie nadania u Króla Zygmunta III w dniu 4 czerwca 1603 roku. Jerzy Grodziński zmarł dnia 12 stycznia 1603 roku, pochowano go przy kościele na wzgórzu. W roku 1842 po rozebraniu nie użytkowanego i zniszczonego, drewnianego kościoła, doczesne szczątki Grodzińskiego umieszczono w niszy prawej nawy w prezbiterium kościoła klasztornego. 

panorama 02

Eugeniusz Fr. Klimaniec  Fot. Jan Lupo i jego archiwum

Liturgia na dziś

UE EFRR

Pokoje Gościnne

slajd3a

Oferujemy pobyt i wypoczynek w naszych pokojach gościnnych.

STOLICA TYTULARNA Abp Jana Romeo Pawłowskiego

abp pawlowski

Sekretariat Stanu Stolicy Apostolskiej - delegat do spraw przedstawicielstw papieskich w świecie

BIOGRAM

Muzeum Kresów Rzeczypospolitej Obojga Narodów w Sejnach

MuzeumKresow ban

Muzeum Ziemi Sejneńskiej

STONZ baner

Najnowsze zdjęcia